Sabahattin Ali

Döndüm daldan düşen kuru yaprağa Seher yeli dağıt beni kır beni Götür tozlarımı burdan uzağa Yarin çıplak ayağına sür beni Aldım sazı elime söyledim Ağladım, ağlattım, güldürdüm, güldüm Döndüm daldan düşen kuru yaprağa Seher yeli dağıt beni kır beni

Dağlar dağlar, viran dağlar! Yücesiniz, yaman dağlar! Aşamadım sizi ben, Dumanlısınız, duman dağlar! Dağlar dağlar, yeşil dağlar! Yol vermezsiniz ağlar! Aşamadım sizi ben, Dumanlısınız, duman dağlar!

İçimde öyle bir hüzün var ki... Tarifi imkânsız, Anlatılmaz, yaşanır ancak. Bir yangının külleri gibi, Sönmüş ama sıcak. Gözlerimde yaş yok, Ama içim kan ağlıyor. Bilmem ki bu neyin nesidir? Gidenler mi ağlatıyor beni, Yoksa gidemeyenler mi?

Göklerde kartal gibiydim, Kanatlarımdan vuruldum. Mor çiçekli dal gibiydim, Bahar vaktinde kırıldım. Yâr olmadı bana devran, Sürmedi doğru bir zaman. Göklerde kartal gibiydim, Kanatlarımdan vuruldum.

Rüzgâr eser, dallar kırılır; Her şey yerli yerinde... Yaprak yaprak üstüste, Yıllar yılı birikmiş, Hâtıralar, hâtıralar... Bir kuş öter, su şarıldar; Her şey yerli yerinde... Yalnız benim gönlüm, O eski yazdan beri, Hâlâ o günleri arar.

Ne hasta bekler sabahı, Ne taze ölüyü mezar. Ne de şeytan, bir günahı, Seni beklediğim kadar. Geçti istemem gelmeni, Yokluğunda buldum seni; Bırak vehmimde gölgeni, Gelme, artık neye yarar?